Woorden zeggen niets – Seren J. Smedts

Het studentenleven is iets waar de achtienjarige Lente halsreikend naar heeft uitgekeken. Ondanks de tegenslagen thuis en de vele ruzies met haar vriend, vertrekt ze vastberaden naar de universiteit. Maar haar vastberadenheid om zich op haar studies te concentreren verdwijnt als sneeuw voor de zon wanneer ze als een blok valt voor een knappe medestudent.

Tristan worstelt met zijn moeilijke kindertijd. Nadat zijn beste vriend naar het buitenland vertrekt, laat Tristan het pleeggezin achter waarin hij opgroeide. Op zoek naar licht in de duisternis, ontmoet hij een bijzonder meisje. Maar wat als zij hem ook verlaat?

Tristan en Lente zijn de hoofdpersonages. Zij zijn heel realistisch neergezet. Beide hebben zij heftige/ vervelende gebeurtenissen meegemaakt. Waar je je als lezer goed in kan inleven.
Vanaf het allereerste moment voelde ik mee met beide hoofdpersonages.
Sommige beslissingen van de hoofdpersonages begreep ik niet, maar ook dat maakt het realistisch in het verhaal.

In het verhaal lees je vanuit het verleden van Tristan en het heden van Tristan en Lente. Persoonlijk spraken mij de hoofdstukken in het heden in het begin meer aan, omdat ik mezelf meer kon identificeren met Lente.
Het verleden van Tristan maakt voor de lezer meer duidelijk om hem te kunnen begrijpen. Deze stukken zijn op een hele mooie manier beschreven.

Wat ik heel fijn vind aan de schrijfstijl van Smedts is dat zij een zware gebeurtenis zo kan omschrijven dat het indruk maakt, maar niet te beladen wordt.

Het eerste boek van Seren J. Smedts heb ik ook mogen gelezen en hierna was ik enorm benieuwd of en wanneer er meer boeken van Seren kwamen. Nu mocht ik deze lezen en heeft zij weer indruk op mij gemaakt met haar schrijfstijl.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s